Vilja bjarga gömlum menninagverðmætum gömlum bátum.

Standa þarf miklu betur að varðveislu gamalla árabáta og gæta þess að þekking á bátasmíðinni glatist ekki.

Þetta er meðal markmiða félagsins Súðbyrðinga, en félagarnir reyna að bjarga bátum og gera þá upp.

Ætli flestir myndu ekki halda að gamalt handverk og björgun gamalla muna væri helst áhugasvið eldra fólks. Það er þó öðru nær. Jón Ragnar Daðason er hálfþrítugur og einn af átta félögum í Súðbyrðingi, sem dregur nafn sitt af bátum þar sem byrðingurinn er úr skörðum borðum. Nokkrir þeirra hafa komið sér fyrir í skemmu á höfuðborgarsvæðinu með báta sína.

Jón Ragnar á ættir að rekja til bátasmiða í kringum Breiðafjörð sem flestir eru látnir en hann getur enn leitað í viskubrunn frænda sinna sem þekkja bátasmíðina vel og þá sérstaklega Breiðfiðringslagið.

Félagarnir í Súðbyrðingi fá leiðbeiningar um handbrögð frá kunnáttumönnum og vilja endilega fjölga í félaginu. Vitanlega vonast þeir eftir styrkjum og eða skilningi en í bili gera þeir upp á eigin spýtur.