Samdrátturinn meiri vegna tafa sem Svandís og VG eiga sök á ástæðan er sú að mikil óvissa ríkir um stóriðjuframkvæmdir

Hagdeild ASÍ spáir því að landsframleiðsla dragist saman um ríflega 5% í ár eftir ríflega 7% samdrátt í fyrra, en botninum verði náð á síðari hluta þessa árs og efnahagsástandið batni árið 2011.
Spáð er yfir 10% atvinnuleysi í ár eins og tölur sýna nú og 2011.
Útlit er fyrir að samdráttur verði meiri á árinu en gert var ráð fyrir í haust, samkvæmt endurskoðaðri spá Hagdeildar ASÍ. Í spánni er gert ráð fyrir batinn í efnahagslífinu verði hægari en áður var talið.

Ástæðan er sú að mikil óvissa ríkir um stóriðjuframkvæmdir og segir ASÍ allt útlit vera fyrir að þær frestist hið minnsta fram á næsta ár sem hafi þær afleiðingar að samdrátturinn í ár verði meiri og atvinnuleysið meira. Þetta þýði meiri samdrátt í kaupmætti fyrir heimilin og versnandi lífskjör fram á næsta ár.

Verðbólgan verði meiri en áður var spáð og lengra dýpri , þar til hún byrjar að lækka sem stafar  helst af skattahækkunum ríkisstjórnarinnar og mun það verða til þess, að verðbólga verður ekki orðin viðunandi fyrr en á næsta ári, en í kreppu eins og hér ríkir ætti frekar að vera verðhjöðnun, en verðbólga, ef ekki kæmi til óstjórn í efnahagsmálunum.

Spá Hagdeildar ASí er ekki upplífgandi og spáir í raun að svartnætti sé framundan í efnahagslífinu og kaupmætti heimilanna.

 

 

Bænastundin hefst klukkan 21:00 í Bessastaðakirkju. Um Þórð Sighvatsson sem er fæddur og uppalinn á Álftanesi.

 

Þú sem stýrir vorsins veldi
og verndar hal og drós.
Um líkn og ljósið bjarta
er beðið við Bessasaðatjörn
í kirkju óma bæna raddir.

Send þitt ljósið þar inn
og veitu lík og  ljósið bjarta
og vonir send í hvert hús
bænir um skjótan bata,
svo Þórður komi heil í hús.

Svig.

 

Sex sveitarfélög í skoðun. Kópavogur og Hafnarfjörður eru í þessum hópi.

Eftirlitsnefnd um fjármál sveitarfélaga skoðar enn fjárhagstöðu sex sveitarfélaga á landinu þar sem skuldir og skuldbindingar þykja vera úr hófi fram. Kópavogur og Hafnarfjörður eru í þessum hópi.

Eftirlitsnefndin hefur frá því í fyrra legið yfir fjárhagsmálum þeirra tíu sveitarfélaga á landinu sem þykja vera í hvað verstri stöðu. Ákvarðanir hafa verið teknar um fjögur þeirra: Álftanes er komið undir fjárhaldstjórn sem nú ræður öllu um útgjöld bæjarsjóðs, sérstakur samningur var gerður við bæjaryfirvöld í Bolungarvík um endurskipulagningu fjármála þar og áætlanir frá Sandgerði og Reykjanesbæ gefa ekki tilefni til frekari aðgerða að svo stöddu.

 Það er skuldastaðan sem veldur áhyggjum, segir Ólafur Nilsson, formaður eftirlitsnefndarinnar; fjárfestingar liðinna ára og skuldbindingar utan efnahagsreiknings - til dæmis langtíma leigusamningar um byggingar. Þar er sundlaug og íþróttahús á Álftanesi oft tekið sem dæmi.

Eftirlitsnefndin kom saman í dag til að fjalla um málefni þessara sveitarfélaga. Annar fundur verður haldinn á fimmtudag. Ólafur segir að áfram verði fylgst með stöðunni. Hann býst þó ekki við því að farið verði í afgerandi aðgerðir á borð við fjárhaldsstjórn í þessum sveitarfélög

Ódýr hugmynd og dýrkeyp

Það varð Íslendingum til happs í miklum efnahagserfiðleikum fyrir liðlega 40 árum, að þá skyldu hefjast framkvæmdir við álverið í Straumsvík.

Álverið skilar í dag Landsvirkjun mörgum milljörðum árlega í svo til hreinan gróða, veitir á annað þúsund manns atvinnu með beinum eða óbeinum hætti, kaupir vörur og þjónustu af íslenskum aðilum fyrir fjárhæð sem slagar hátt í tvöfaldan rekstrarkostnað Ríkisútvarpsins, borgar hærri skatta en flest fyrirtæki hér á landi, og hefur nýverið ákveðið að ráðast í fyrsta hluta stórrar fjárfestingar sem í heild mun kalla á um 900 ársverk.

Það er sérkennilegt að í efnahagserfiðleikum okkar nú skuli koma fram það sjónarmið, að það skynsamlegasta í stöðunni sé að leggja þetta fyrirtæki niður.

„Virkjum ódýrt, lokum Straumsvík“ var fyrirsögn á nýlegri blaðagrein eftir Dr. Gísla Hjálmtýsson, framkvæmdastjóra Thule Investments. Gísli var í kjölfarið boðaður í sjónvarpsþáttinn Silfur Egils til að segja nánar frá hugmynd sinni.

Kjarninn í málflutningi Gísla er þessi: Íslendingar séu að gefa stóriðjunni orkuna, sem sjáist á því að öll orkufyrirtækin séu „í raun gjaldþrota“. Skynsamlegra væri að selja orkuna minni kaupendum á miklu hærra verði. Þetta sé hægur vandi; enginn hörgull sé á kaupendum sem tilbúnir séu að greiða margfalt hærra verð, enda geri þeir það annars staðar í heiminum. Nú um stundir sé erfitt að fjármagna nýjar virkjanir og því sé upplagt að útvega orku með því að loka álverinu í Straumsvík. Álverið noti þrátt fyrir allt ekki svo mikla orku að erfitt geti verið að finna kaupendur að henni. Mögulegir kaupendur séu meðal annars gagnaver, gróðurhús, efnaiðnaður og þörungaræktun. Gísli segir: „Ég bara trúi því ekki að það sé neitt stórvandamál að selja alla þessa orku.“

Vafalaust sjá flestir í hendi sér hversu fráleitt er að leggja til að loka einum stærsta og öflugasta vinnuveitanda landsins. Þó er rétt að bregðast við ýmsu í grein Gísla til að koma í veg fyrir að ranghugmyndir skjóti rótum.

Það er að sjálfsögðu fagnaðarefni fyrir Íslendinga ef fleiri öflugir kaupendur að orkunni gefa sig fram. Hins vegar er staðreynd að þeir hafa verið fáir og strjálir og flestir sóst eftir fremur lítilli orku.

Frá því að álverið í Straumsvík hóf starfsemi liðu næstum 30 ár þar til næsta álver var reist. Á þeim tíma kom aðeins fram einn annar stórnotandi á raforku og hann var í meirihlutaeigu íslenska ríkisins (Járnblendiverksmiðjan).

Stjórnvöld voru fyrir nokkrum misserum gagnrýnd fyrir að hafa ráðist í söluherferð erlendis með því að auglýsa að hér væri eitt lægsta orkuverð í heimi. Hvað sem líður þeirri gagnrýni bendir þetta ekki til þess að hér hafi ekki verið þverfótað fyrir áhugasömum kaupendum.

Verne Holdings hefur samið við Landsvirkjun um kaup á 210 GWh rafmagns vegna gagnavers. Magnið er um 7% (einn fjórtándi) af því sem álverið í Straumsvík notar – og er það þó minnsta álver landsins.

Orkan sem gagnaverið þarf er nú þegar til hjá Landsvirkjun sem umframgeta í kerfinu. Það þarf því ekki einu sinni að virkja til að útvega hana, hvað þá að loka þurfi álverinu til að greiða fyrir þessari starfsemi.

Það er bæði göfugt og góðra gjalda vert að stefna að aukinni ylrækt hér á landi. Til þess að tvöfalda umfang hennar hér á landi þyrfti aðeins um 2% af raforkunni sem álverið í Straumsvík notar. Með öðrum orðum: Álverið notar fimmtíu sinnum meira rafmagn en allir garðyrkjubændur á Íslandi samanlagt. Þetta sýnir glöggt hve fjarstæðukennt er að ímynda sér að loka þurfi álverinu til að hægt sé að auka þessa starfsemi.

Samkvæmt fréttum fjölmiðla um orkuverð til gagnavers er það rangt hjá Gísla Hjálmtýssyni að þau séu reiðubúin að greiða margfalt hærra verð en álver. Verðið til garðyrkjubænda er heldur ekki margfalt hærra, þótt sumir fjölmiðlamenn standi í þeirri trú.

Fullyrðingar um „gjafverð“ til álvera á Íslandi standast ekki með hliðsjón af þeirri niðurstöðu Hagfræðistofnunar Háskóla Íslands að þau greiði nálægt meðalverði álvera í heiminum.

Við verðsamanburð þarf að hafa í huga að það er ekki sama hvernig rafmagn er afhent. Álverið í Straumsvík þarf sjálft að gera ráðstafanir með þar til gerðum búnaði sem tryggir að miklu minni orka tapast við flutning en almennt gerist. Álverið sér líka sjálft um að lækka spennuna á rafmagninu og alla dreifingu. Hvort tveggja felur í sér minni tilkostnað seljandans, sem hlýtur að endurspeglast í verðinu.

Álverið notar rafmagn sem er á við alla heimilisnotkun í milljón manna borg. Seljandinn afhendir þetta gríðarlega magn á einum stað, á einu bretti, eins og það kemur af kúnni, með lágmarkstilkostnaði. Og álverið skuldbindur sig til að kaupa þetta magn allan sólarhringinn, allan ársins hring, þannig að framleiðandinn þarf aldrei að sitja uppi með óselda umframgetu í kerfinu. Álverið hefur ekki rétt til að skila hluta rafmagnsins, eins og ákvæði er um í samningi gagnaversins.

Hvað fjárhagsstöðu orkufyrirtækjanna snertir hefur stóryrðum þar um verið skilmerkilega svarað af þeirra hálfu, samanber til dæmis vef Landsvirkjunar 28. október og 11. janúar, og vef Orkuveitunnar 25. nóvember.

Fullyrðingum um lága arðsemi hefur Landsvirkjun einnig svarað og meðal annars bent á að meðalarðsemi eigin fjár á árunum 2003-2007 hafi verið 13% eða svipuð og hjá Marel og Össuri.

Sem fyrr segir eru það tvímælalaust góðar fréttir fyrir Ísland ef umtalsverður og raunverulegur áhugi reynist vera fyrir auknum orkukaupum. Það stangast á engan hátt á við starfsemi álversins í Straumsvík. Fráleitt er að loka þurfi álverinu til að rýma til fyrir slíku.

Við  hljótum að stefna að því að skapa fleiri störf, ekki að fækka þeim, og að því vinnur eigandi álversins í Straumsvík. Sem þátt í því má nefna að viðskipti okkar við innlend verkfræðifyrirtæki á síðasta ári námu um einum milljarði króna.

Sumir gagnrýna að hér á landi hafi ríkt ofurtrú á stóriðju sem töfralausn á öllum vanda. Allt eins er ástæða til að vara við ofurtrú á nýjar töfralausnir sem færi okkur auðfenginn skyndigróða.

Ólafur Teitur Guðnason

Milljóna skuldir á hvern íbúa

Sveitarfélögin eru skuldum vafin. Í mörgum bæjum eru skuldir, deilt niður á íbúa, meira en milljón krónur á mann. Í áberandi verstu stöðunni,  Hafnarfjörður og Kópavogur skulda einnig mikið. Samgöngunefnd Alþingis skoðar að herða lög um sveitarfélög til að koma í veg fyrir að þau geti skuldsett sig um of.

 Skuldir Kópavogsbæjar og Hafnarfjarðarbæjar samkvæmt fjárhagsáætlun bæjarins fyrir 2010 nema um einni milljón og fimmtíu og níu þúsund krónum á hvern íbúa í bænum. Þá er tekið tillit til langtíma- og skammtímaskulda, auk skuldbindinga. Skuldir og skuldbindingar Kópavogs eru í heildina um 32,1 milljarður króna.

Skuldir og skuldbindingar Reykjavíkur eru um 42,8 milljarðar samkvæmt sömu gögnum. Ef skuldunum er deilt niður á alla íbúa borgarinnar eru þær þó miklu lægri en í Kópavogi, eða um 361 þúsund krónur á hvern íbúa.

VG: Getum ekki varið siðlausan gjörning Sóleyjar Tómasdóttur

Sigríður Kristinsdóttir, sem sat í kjörstórn Vinstri grænna fyrir forval borgarstjórnarflokksins, segir algjöran trúnaðarbrest hafa orðið milli tveggja efstu frambjóðendanna og kjörstjórnarinnar. Hún segir gjörnin Sóleyjar Tómasdóttur í prófkjörinu siðlausan.

Sigríður, líkt og aðrir fulltrúar í kjörstjórninni, hefur sagt af sér. Hún skrifar harðorða grein á Smuguna, vefrit Vinstri grænna, þar sem hún segist ekki treysta sér til að starfa fyrir flokkinn eða kjósa hann í vor. Hún er mjög ósátt við framgöngu Sóleyjar í forvalinu
"Ég get ekki varið þann gjörning Sóleyjar Tómasdóttur að það sé hlaupið með atkvæðaseðla út um allar koppagrundir. Það tel ég siðlaust þótt ekki hafi það staðið gegn reglunum. Þetta minnir mig svolítið á þegar menntaskólakrakkar fara offari til að koma sínum málstað á framfæri, það getur verið gaman að slíkum ungæðishætti en sæmir ekki fólki sem er í forvali fyrir stjórnmálaflokk."

Þá segist Sigríður jafnframt óhress með það sem fór fram innan herbúða Þorleifs Gunnarssonar.
"Sömuleiðis vara ég við næturspjalli á facebook eins og kosningastjóri Þorleifs Gunnlaugssonar átti við formann kjörstjórnar, myndi aldrei taka mark á spjalli eftir kl. 12.00 á miðnætti."

Sigríður segir að þegar Þorleifur hafi gert athugasemd við framkvæmd forvalsins, hafi átt að kalla kjörstjórnina saman. Það var hins vegar ekki gert, heldur var um tveggja manna tal að ræða. Loks segir hún:
"Ég er búin að vera í flokknum frá því hann var stofnaður og hef alltaf lagt mig fram um að vinna eftir bestu getu og tekið að mér ýmis verkefni fyrir flokkinn. En nú get ég það ekki lengur því ég er rúin trausti, og þetta heiðarlega fólk í efstu sætum listans getur að sínu mati ekki haft fólk eins og mig í vinnu. Ég hef starfað víða í félagsmálum, verið formaður í fagfélagi og stóru stéttarfélagi og hef ýmsu kynnst en aldrei upplifað að það hafi verið borið á mig vantraust af þessu tagi."

Mótmælir fyrir framan sjónvarpið

Tryggvi Tóbíasarson, atvinnuleysingi, hefur tekið upp á því að mótmæla ástandinu í þjóðfélaginu fyrir framan sjónvarpið sitt, en það hefur hann nú gert á hverju kvöldi í þrjár vikur.

„Jú, þetta gengur ágætlega. Ég sest niður þegar kvöldfréttirnar byrja og hita upp með því að fussa og skammast aðeins, gíra mig svo smám saman upp og mótmæli svo af öllum lífs og sálar kröftum yfir Kastljósinu. Svo slaka ég aðeins á, kíki á netið eða glápi á einhvern þátt – og tek svo aðra rispu þegar tíufréttirnar koma. Þá sleppi ég mér líka algerlega.“

Tryggvi er ekki frá því að mótmælin séu þegar farin að hafa áhrif. „Tjah, allavega eru nágrannarnir farnir að ókyrrast aðeins – og svo er konan auðvitað farin.“

Bankastjóri hlýtur Gyllta strokleðrið

Finnur Sveinbjörnsson, settur bankastjóri Arionbanka, hlaut í dag Gyllta strokleðrið, ein eftirsóttustu verðlaun sem veitt eru í bankaheiminum.

Strokleðrið hlýtur Finnur fyrir „einstakan árangur við afskriftir og aðdáunarverða þolinmæði og velvild gagnvart ofurskuldsettum fyrirtækjum og einstaklingum“ – eins og segir í umsögn dómnefndar.

Það er félagið 49456-B.is ehf. sem veitir verðlaunin, en Ljóninu tókst því miður ekki að rekja sig gegnum flókin eignatengsl þess við vinnslu þessarar greinar.

Eignarupptaka þeir ríku sleppa en alþýðan ekki

 Á meðan útrásarvíkingarnir fá eignir sínar aftur frá bönkunum hundruð milljarða í afskriftir er húsnæði barnafólks boðin upp.

Skjaldborg er gjaldborg . Uppboð eignarupptaka þeir ríku sleppa en alþýðan ekki.

Bendi á góða grein eftir Jón Þór Ólafsson http://jonthorolafsson.blog.is/blog/jonthorolafsson/

Dreifið þessum linkum út um allt;

http://multitrack.powweb.com/hlv_dreifimidinn.pdf

http://multitrack.powweb.com/hlv_plakatid.pdf

Hvort sem er eftir aðstoð Heymavarnarliðsins eða til þess að stofna fleiri hópa / Þeir sem vilja fá aðstoð Heimavarnarliðsins geta haft sambandi í síma 841-0551 eða netfangið [e-mail].

 

 Myndband 2.

Kristrún Heimisdóttir segir Indriða fara ekki rétt með

Kristrún Heimisdóttir segir að skjal frá 18. desember 2008, sem Indriði Þorláksson nefnir fullbúinn samning um Icesave, hafi aldrei verið borið undir ráðherra og því fráleitt að líta svo á að Icesave-málið hafi verið nær frágengið á þeim tíma.

Kristrún gagnrýndi fjármálaráðherra og samninganefndina undir forystu Svavars Gestssonar í grein í Fréttablaðinu á laugardaginn var. Indriði svaraði þeirri grein í Fréttablaðinu í dag og fullyrti þar að 18. desember 2008 hafi legið á borðinu fullbúin drög að lánasamningi vegna Icesave-skuldbindinganna, en þá var Baldur Guðlaugsson formaður samninganefndarinnar. Samkvæmt þeim samningi áttu vextir að vera 6,7% og taldi Indriði því að vel hefði gengið hjá nefnd Svavars, sem Indriði sat í, en þar var samið um 5,5% vexti.

Kristrún hefur ýmislegt við orð Indriða að athuga.  “Ýmis skjöl af þessu tagi eru til, enda reyndu Bretar og Hollendingar margsinnis að knýja Íslendinga til að ganga að tvíhliða lánasamningum sem Íslendingar töldu óaðgengilega, og höfðu samningsskjöl til reiðu með aðstoð íslenskra lögmannsstofa. Þetta skjal sætir því engum tíðindum og var aldrei borið undir ráðherra,” segir hún.

Þá segir hún að á þessum tíma hafi verið langt í land að samningar lægju fyrir, “enda lágmarksviðmið Íslands að ná pólitískum árangri á grundvelli ályktunar Alþingis um Brusselviðmið.” Vísar hún þar í sameiginlegt minnisblað fjármálaráðuneytis og utanríkisráðuneytis til utanríkismálanefndar Alþingis frá 14. desember s.l. en þar stendur:

,,Af hálfu Íslands var litið svo á að með hinum sameiginlegu viðmiðum væri komin upp ný staða í samningaviðræðunum við Breta og Hollendinga og að meira tillit yrði tekið til hinna fordæmalausu aðstæðna á Íslandi en gert hafði verið fram að því, svo sem í samkomulaginu frá 11. október. Í Brussel-viðmiðunum fælist n.k. núllstilling og var megintilgangur þeirra  þríþættur. Í fyrsta lagi  að losa um þá stíflu sem myndast hafði við afgreiðslu efnahagsáætlunar Íslands hjá Alþjóðagjaldeyrissjóðnum, í öðru lagi að komast undan niðurstöðu gerðardómsins sem felldur var í kjölfar ECOFIN fundarins og í þriðja lagi  að skapa grundvöll fyrir nýjum samningaviðræðum þar sem tekið yrði tillit til sérstaklega erfiðrar stöðu Íslands m.a. í formi hagstæðari lánakjara en þeirra  sem fallist hafði verið á við Hollendinga mánuði fyrr.”